OPIS RASY
Rumuński owczarek typu “Mioritic” , znany pod starą nazwą „mocănesc”, to silny i zaciekły pies, duży, energiczny, krzepki i zwarty. Ma niezwykłą ruchliwość i potrafi imponować swoją sylwetką i temperamentem. Owczarek “Mioritic” to pies, który ma kształt i pewne naturalne proporcje, które cieszą nawet najbardziej wymagające oko.
Na głowie i tułowiu obfity włos, szorstkiej struktury, prosty, o długości co najmniej 10 cm. Futro ma 2 warstwy, co zapewnia bardzo dobrą ochronę termiczną oraz dobrą amortyzację wszelkich uderzeń dzikich zwierząt. Dolna warstwa jest gęstsza i bardziej elastyczna, w jasnym kolorze.
Pasterz Mioritic ma masywną głowę z szerokim przodem, wybrzuszony guz potyliczny, czaszka lekko sklepiona, z niezbyt wyraźnym stopem. Mioritic posiada bardzo dobry wzrok pomimo tego, że oczy zakryte są obfitym włosem na głowie. Uszy osadzone stosunkowo wysoko, w kształcie litery „V” z lekko zaokrągloną końcówką o długości 10–15 cm, opadające i przylegające do policzków.
Trufla jest szeroka, czarna, szczęki mocne, zęby kompletne, zgryz nożycowy, oczy wyraziste, odpowiedniej wielkości i skośne; są orzechowe lub ciemnobrązowe; emanuje spokojem i inteligencją. Pysk jest nieco krótszy od czaszki lub co najwyżej jej równy i stopniowo zwęża się w kierunku końca.
Tułów ma kształt prostokąta, z prostą górną linią i zaznaczonym środkowym kłębem. Na kończynach włos jest krótszy.
Ogon jest gęsto pokryty włosem. Wysokość klatki piersiowej powinna stanowić około 50% wysokości w kłębie. Waga waha się od 40 do 65 kg i jest w stosunku do talii; idealna talia dla psów to 75 cm, a dla suk 70 cm.
Część druga CLICK ---> Witamy na forum, Polska !
W populacji Mioritic dominują białe i białe z szarymi plamami. Są też okazy w całej szarej szacie oraz okazy z czarnymi znaczeniami na białym tle. Biel zawsze zajmuje największą część powierzchni ciała, rzadko szarości jest więcej niż bieli. Na zawodach psów okazy w czarne lub szare cętki są cenione i poszukiwane. Hodowcy Mioritic ciężko pracują, aby wybrać rasę, a kolory są ściśle monitorowane. Jeśli spojrzymy w przeszłość, zauważymy, że w przesądach starożytnych mieszkańców tych rumuńskich terytoriów istnieje mityczna ambiwalencja dotycząca psa: biały pies jest uważany za dobrego, a czarny za ucieleśnienie zła. Biały pasterz trzyma się wilka, który jest również uważany za emanację ciemności, ale jednocześnie wilk jest szanowany i podziwiany przez naszych pasterzy. To wyjaśnia, jak szczęście i dobrobyt przeobrażają się w białego psa; stąd preferencje pasterzy dla białych pasterzy, wykraczające poza argumenty dotyczące odróżniania psa od wilków, gdy są one uwięzione, lub rozróżniania psów w ciemności nocy lub kamuflażu w stadzie zwierząt.
Za ważniejszy aspekt szaty “mioritycznej” uważa się stosunek włosów do części włosowej, kończący się na końcu stabilizacją szaty, która wymaga jak najmniejszej pielęgnacji.
Poprzez swoją obecność Mioritic wyraża siłę i wigor, powstrzymując intruzów. Jest to pies żywy i czujny, o dobrym słuchu i wybiórczym zapachu, z łatwością poruszania się i niezwykłą odpornością na wysiłek, z bardzo dobrą motoryką, która zapewnia lekkie poruszanie się, a tym samym zwiększa jego obronność. Owczarek / pasterski Mioritic jest doskonale przystosowany do warunków naturalnych w naszym kraju, jest doskonałym strażnikiem, dobrze radzi sobie w stresujących warunkach, jest odporny na choroby, nie jest porywczy, stosunkowo łatwy w utrzymaniu i posiada unikalne cechy będące owocem naturalnej i empirycznej selekcji dokonywanej przez pasterzy bałkańsko-karpackich, których centrum znajduje się na terenie dzisiejszej Rumunii .
Pasterz Mioritic nadal tworzy historię
Rumuńskie pasterze (Wołosi) z Karpat przez wieki przez wypas przodka tego pasterza zabrali w swoje wielotysięczne trasy ze stadami zwierząt roznoszących tego typu psa po Karpatach, a nawet za Bugiem. … do Morza Kaspijskiego. Dlatego w Rosji spotkamy rasy podobne do Mioritic, ale także w dzisiejszej Polsce, takie jak Polski Owczarek Nizinny - PON. Już teraz w górach dzisiejszej Polski, ale także w sąsiednich krajach, na Morawach, ale także w Podtatrzach znajdujemy zwarte jądra, ważne dla pasterzy wołoskich (rumuńskich), którzy żyli już w tych rejonach Starej Europy. kolejnych najazdów słowiańskich. Tymi, którym udało się jeszcze zachować tożsamość i mieć przekonanie rodowitego, endemicznego człowieka, są ludność Boiki, Łemków, Wołochów, Dolinienii i Góralii dzisiejszej Polski, przyjmująca pochodzenie proto-rumuńskie.
Wspólnoty te nadal zachowują kilkadziesiąt starych rumuńskich słów ze słownictwa pasterstwa. Najogólniej jednak stracił mowę, ale nie świadomość, różni się od polskiej, czeskiej czy słowackiej i przejmuje rumuńskie korzenie. Tutaj, w przeciwieństwie do Krymu (starożytnej bizantyjskiej twierdzy) i południowej Ukrainy / Rosji, na starych paleniskach zachowali się ludzie, a nie tylko psy.
Ten lud pasterzy i rolników, zręczny w walce, kiedy musieli się bronić, ale spokojni w reszcie, rozciągał się po obu stronach dolnego biegu Dunaju, a jego terytorium i obszar ruchu rozciągały się na północ do granic. Do Karpat Północnych i na południe aż do granicy Gór Pind. Naród ten składa się z 4 gałęzi: Aromanów, Istro-Rumunów, Megleno-Rumunów i Daco-Rumunów. Aromanianie, endemiczni na Bałkanach, mieszkają na prawym brzegu Dolnego Dunaju (na południe od Dunaju), są dobrymi pasterzami, naukowcami i handlowcami, posługują się arumuńskim dialektem języka rumuńskiego i mają znaczący wkład w kulturę i kształtowanie się państwa bałkańskie, w tym Grecja, i państwa Europy Środkowej, takie jak dzisiejsze Węgry. Chociaż prób było wiele, nie udało im się stworzyć odrębnego bytu państwowego, a przybyli Słowianie zdołali się narzucić. Zamiast tego Daco-Rumuni na lewym brzegu Dunaju (na północ od Dunaju) zdołali się ochronić i uratować, tworząc państwo narodowe. Tymczasem to państwo narodowe stara się ożywić, jednocząc Rumunię z Republiką Mołdawii, terytorium wielokrotnie anektowanym przez rosyjskich Słowian.
Rumuński Owczarek Mioritic
Część druga CLICK ---> Witamy na forum, Polska !
Owczarek południoworosyjski (Южнорусская овчарка - SRO), znany również jako owczarek ukraiński, to kolejna rasa podobna do owczarka rumuńskiego Mioritic Shepherd i możemy z całą pewnością stwierdzić, że SRO jest potomkiem pasterzy owczarków futerkowych. Jego obszar powstawania znajduje się dziś na południu Ukrainy i przylega do Republiki Mołdawii, w pobliżu starego Bugeac i w pobliżu regionu Odessy. a od wschodu ten obszar formacji SRO jest ograniczony dopływem Donetu do Donetu i dopływem Donu do Morza Azowskiego. Szlaki pasterzy bałkańsko-karpackich docierały do linii Bugu, ale także poza północną część Morza Czarnego do Morza Azowskiego, do Doniecka i Donu, a nawet dalej do Morza Kaspijskiego.
Istnieją dokumenty potwierdzające te niemal naturalne ruchy pasterzy. Nie zapominajmy o dziesiątkach milionów zwierząt stadnych odbieranych na przestrzeni wieków w hołdzie z obszaru karpacko-dunajsko-pontyjskiego przez naszych rosyjskich i tureckich sąsiadów. Wiele z tych zapisów istnieje w archiwach, ale wiele zaginęło, a czasami nie wszystko zostało zamierzone. Tym stadom traktowanym jako hołd towarzyszyły na ich trasie psy stróżujące, w tym przodkowie dzisiejszego rumuńskiego owczarka Mioritic. Po rozpadzie rumuńskiego rodowego ogniska Besarabii i Północnej Bukowiny w latach 1940-1941 przez reżim stalinowski, w różnych rejonach Federacji Rosyjskiej zorganizowano 3 masowe fale deportacji Rumunów z anektowanych terenów. Również w tym okresie rozpoczął się głód organizowany w latach 1946-1948 przez administrację ZSRR na zaanektowanym i rozdartym terytorium macierzystej Rumunii w latach 1940-1941. W czasie zorganizowanego głodu Rumuni byli zmuszeni uciekać się do konsumpcji psiego mięsa, spożywania zwłok ludzkich (kanibalizm), a nawet do konsumpcji dzieciobójstwa. Jądra przodków psów we wsiach i na obrzeżach miast Republiki Mołdawii zostały zniszczone i skonsumowane podczas organizowanego przez Federację Rosyjską głodu. Z terenów zaanektowanych przez Rosjan w latach 1940-1941 zachowała się dzisiejsza Republika Modowa, której północ i południe zostały ponownie rozbite i przekazane dzisiejszej Ukrainie. Z tego powodu na terytorium Republiki Mołdawii nie spotkamy już w ogóle starych jąder psów pasterskich, a tym bardziej jąder Mioritic Shepherd. Ale w pozostałej części Rumunii istnieje wiele typów endemicznych populacji psów, w przypadku których prace hodowlane i selekcyjne nie zostały jeszcze rozpoczęte w celu uzyskania międzynarodowego zatwierdzenia.
Spadek liczebności owczarków południowo-rosyjskich od początku XX wieku trwał w okresie międzywojennym. Po II wojnie światowej zainteresowanie hodowców spadło jeszcze bardziej, a rasa znalazła się na skraju wyginięcia. Jednak pod koniec XX wieku rosyjscy hodowcy zrewitalizowali owczarka południowo-rosyjskiego przy pomocy okazów owczarka rumuńskiego Mioritic pochodzącego z Rumunii i irlandzkiego Ogari (Wilczarz irlandzki), ale także innych potomków starego Mioritica, takich jak Komondor i owczarek polski Nizny, poprzedni .
Rumunia, największy kraj na Bałkanach pod względem powierzchni i liczby ludności, ma trzy rasy pasterzy zatwierdzone na szczeblu międzynarodowym. W zachodniej Rumunii, na Węgrzech, nasi sąsiedzi z tego małego, równinnego kraju, zaaprobowali międzynarodowo 10 ras pasterzy, z których większość jest podobna do zatwierdzonych pasterzy rumuńskich, ale także do pasterzy, których prace nad homologacją jeszcze się nie rozpoczęły. Komondor Shepherd odzwierciedla nieco zmieniony obraz Mioritic Shepherd poprzez stabilizację w populacji genu, który koduje skręcanie włosów.
W porównaniu z innymi owczarkami rumuńskimi, Mioriticul radykalnie wyróżnia się wyglądem zewnętrznym - morfologią, długością i fakturą szaty, kolorem, a nawet klasyfikacją do grupy 1 FCI. Rumuński owczarek karpacki jest również zaliczany do tej samej grupy, ale różnice między nim a Mioriticem są więcej niż oczywiste.
Rumuński Owczarek Karpacki
Niedawno, w 2010 roku, we współpracy z głównym neurochirurgiem Horaţiu Stanem, rozpoczęto badanie genetyczne ras psów pasterskich w Rumunii. Niniejsze opracowanie nosi tytuł „Molekularna charakterystyka ras owczarków rumuńskich” i jest pracą doktorską pana Oliviera Chakirou. Doktorant wraz z p. dr Horaţiu Stan i zespół z USAMV Cluj-Napoca z Wydziału Genetyki i Hodowli Zwierząt dążą do ustalenia relacji pomiędzy 4 krajowymi rasami pasterzy, jak również pomiędzy owczarkami rumuńskimi a innymi rasami zagranicznymi.
W tym celu należy sporządzić drzewo filogenetyczne ras, aby obserwować stopień pokrewieństwa i możliwych wspólnych przodków. Praktycznie, w celu uzyskania filogenezy, sekwencjonuje się mitochondrialne DNA, które jest przekazywane wyłącznie przez linię matczyną i jest wykorzystywane szczególnie do badań bioróżnorodności i filogenezy. Uzyskuje się go z pobranych próbek krwi, a sekwencje są wprowadzane do bazy danych i porównywane przez specjalne oprogramowanie z już istniejącymi w międzynarodowym banku genów i należącymi do 150 ras psów, dla których przeprowadzono już badania filogenetyczne.
Do tej pory z całego kraju pobrano ponad 100 próbek krwi i są one kontynuowane, a mitochondrialne DNA zostanie wysłane do sekwencjonowania do Holandii. W ten sposób budowane są drzewa filogenetyczne i za pomocą niektórych algorytmów ustalane są podobieństwa i różnice między rasami rumuńskimi a innymi rasami istniejącymi w bazie danych. Badanie to jest ważne dla kynologii rumuńskiej i europejskiej i wyjaśni wiele pytań, na które wciąż oczekuje się odpowiedzi. Na zakończenie tego badania miłośnicy i hodowcy owczarków rumuńskich proszeni są o zezwolenie na pobranie próbek i większą otwartość na tę szansę. Badania zakończą się jesienią tego roku i będą stanowić element oporu w sprawie międzynarodowej homologacji rumuńskiego owczarka Corba. Komisja Naukowa FCI zaproponowała, aby w przyszłości zatwierdzanie nowych ras nie odbywało się bez tego badania.
Autor: lekarz weterynarii Secara Oliviu-Florian
Właściciel hodowli „Z posagu owiec”
Część druga CLICK ---> Witamy na forum, Polska !
Pintea Z Posagu Owiec
Deplasările și așezările oierilor români documentate în Ucraina /Rusia, a se vedea spațiul unde a ajuns, dus din Carpați, câinele mocănesc, strămoșul SRO-ului. Arealul coincide cu zona unde s-a format SRO modern
Crimeea Region - Bizantin avanpost
Zona folosită de oierii români și de turmele lor de la N Mării Negre coincide cu arealul în care a apărut ulterior Ciobănescul Rusesc de Sud ( The South Russian Ovcharka ) Южнорусская овчарка